θέλω να πω δυο πράγματα πριν διαβάσετε το κείμενο που μας έστειλε ο φίλος μας ,θέλω να δείξετε σεβασμό στον φίλο μας που πάρα της δύσκολες στιγμές και την κρίση που περνάμε πολύ τώρα κατάφερε και πραγματοποίησε το όνειρο του και δεν τα παράτησε παρά της δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετώπιση,η ιστορία που μας λέει είναι από τι καρδιά του και μας λέει το πόσο αγαπάει τα μηχανάκι .Διαβάστε την με προσοχή ..... " Eίναι μανισιο το μηχανακι, έχει άπλα μεγαλύτερη εξαγωγή,θέλει κάποιες ψιλό αλλαγές χερούλια κοντέρ και έτσι,στο μέλλον θα μπει και δισκόφρενο μπροστά..Το astrea το διάλεξα γιατί με τέτοιο μηχανακι πρώτο ξεκίνησα να οδηγαω στα 12 μου χρονιά που είχε ο αδερφός μου,όταν έφυγε στο εξωτερικό ο αδερφός μου το είχε αφήσει εδώ και το επερνα στα κλεφτά για να το βολτάρω και να κάνω μόστρα στην ηλικία που ήμουν,δεν έχει τίποτα επάνω από φτιαξίματα το μηχανακι του αδερφού μου ήταν μανισιο,απλά στα μάτια μου ήταν τόσο όμορφο και το λάτρευα,μ'αρεσαν οι λεπτομέρειες που είχε επάνω π.χ επερνες ανταλλακτικό σε κομμάτια και όχι φιξ ολο μαζί πακέτο όπως σε κάποια άλλα μοντέλα,αυτό μ'αρεσε πολύ γιατί μπορούσες να αλλάξεις τα πάντα και να τα παίρνεις ένα,ένα αν δεν ήσουν άνετα οικονομικά και ειδικά σε εκείνη την ηλικία τον 12 ετών,έτσι μετά γκρίνιαζα ότι ήθελα το μηχανακι,πιστεύω όλοι σε εκείνη την ηλικία εκείνα τα χρονιά του 93 εκτός που ήταν μόδα όλοι οι πιτσιρικάδες παπάκια και ο καθένας έβαζε την φαντασία του επάνω και γκρίνιαζαν για έναν μηχανακι,αφού λοιπών δεν με άφησαν οι γονείς μου και ανάγκασαν τον αδερφό μου να το πουλήσει,και μ'εκαναν να κλάψω τόσο πολύ που πήγαινε ποτάμι το δάκρυ,από εκείνη την στιγμή και μετά μου καρφώθηκε στο μυαλό ότι και ηλικία να φτάσω να πάρω ένα astrea ,μετά πολλα και τα λίγα περάσαν τα χρονιά ώσπου γνώρισα έναν φίλο μου πλέον που είχε ένα παρατημένο astrea έξω από το ψητοπωλείο του που κάποτε το χρησιμοποιουσε για πακέτο,το μηχανακι ήταν ταλαιπωρημενο αρκετά και από χιλ.αλλα και από συντήρηση,και έτσι μια μέρα που το συζητούσαμε για πλάκα,τον λέω καντο γιατί θα το πάρω εγώ ολο αυτό το πείραγμα τράβηξε περίπου ένα μηνά,ώσπου του τόνισα θέλω να το πάρω και μου λέει με μεγάλη χαρά και άνεση,παρτο ρε φίλε ένιωσα μια φοβερή χαρά που πραγματικά εκείνη την ώρα είχα γίνει 12 ετών άσχετα αν το μηχανακι δεν δούλευε και δεν είχε τίποτα επάνω που να μοιάζει σωστό μηχανακι,έτσι το πήρα και σιγά,σιγά και σαν άνεργος που ήμουν άρχισα να το φτιάχνω,πρέπει να πω ότι είχα και της ατυχίες μου πάνω στα μαστορέματα γιατί δεν είχα ασχοληθεί ποτέ τόσο πολύ με μηχανακι,και ειδικά το δικο μου μηχανακι,που στην άδεια έγραφε το δικό μου όνομα μεγάλη υπόθεση για εμένα προσωπικό γιατί κάτι που τόσο πολύ λάτρεψα το έχω στο όνομά μου ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!!!Το μπλε χρωμα είναι το αγαπημένο μου από πιτσιρικάς,έτσι είπα θα το κάνω όπως το φανταζόμουν όπως το ήθελα μικρός,δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι τρελό πάνω στο μηχανακι,υπάρχουν πολύ ομορφότερα απλά εγώ στο μυαλό μου αυτό είχα από μικρός....Αυτού που θα ήθελα να πω πάντως παιδιά θέλει υπομονή και πραγματική αγάπη και ολα γίνονται και να το σέβεστε για να σας σεβετε για να μην σας αφήνει,και όχι μαλακίες στους δρόμους,ρολαρισετο κυριλέ σε βλέπουν όλοι και σε θαυμάζουν και δεν σε βρίζουν επειδή τους παίρνεις τα αυτιά από την φασαρία...........Κάποιες αλλαγές που θα γίνουν θα μπει motosporτ 8αρα επάνω,κοντερακι και χερούλια με αντίβαρα....Δεν θέλω τίποτα άλλο.......Και προσοχή στους δρόμους παίδες οι οδηγεί δεν μας βλέπουν πάντα όπως νομίζουμε μπορεί με κάτι να ασχολούνται εκείνη την ώρα και να μας καρφώσουν.....Και αγώνα για κάτι που αγαπάς πραγματικά νιώθεις πολύ ωραία.........Φωτης-ollandos απο Νεάπολη Θεσσαλονίκης.........Ευχαριστώ τον φίλο μου τον στεφανο για το βάψιμο και τον στελλαρα τον κολλητό μου που με στήριξε ψυχολογικά σε κάτι που πήγαινε στραβά και μου έδινε πολύ κουράγιο και ήταν διπλά μου πάντα......" Ενα μεγάλο μπράβο στον φίλο μας και θέλω να τον ευχαριστήσω που μοιράστηκε την ιστορία του μαζί μας !
